Procedura badania instalacji Craftsman 247 886940 jest skomplikowanym procesem, który obejmuje weryfikację poprawności montażu i konfiguracji urządzenia w połączeniu z systemem Craftsman 247. Weryfikacja obejmuje sprawdzanie wszystkich elementów podłączonych do systemu, w celu upewnienia się, że wszystkie są poprawnie zainstalowane i działają zgodnie z założonymi wymaganiami. Po zakończonej procedurze badania instalacji, Craftsman 247 886940 jest gotowy do użycia.
Ostatnia aktualizacja: Procedury badania instalacji Craftsman 247 886940
Wstęp Pomiary wielkości fizycznych w instalacjach wentylacyjnych i klimatyzacyjnych prowadzi się na różnych etapach ich funkcjonowania, począwszy od montażu i pierwszego uruchamiania instalacji, poprzez jej bieżącą eksploatację i modernizację, wykrywanie wszelkich nieszczelności i usterek. Zakres pomiarów i procedury badań zawiera norma PN-EN 12599 „Wentylacja budynków – Procedury badań i metody pomiarowe dotyczące odbioru wykonanych instalacji wentylacji i klimatyzacji”. Norma podaje metodykę wykonywania pomiarów jak i dopuszczalne odchyłki parametrów od wartości projektowanych oraz wymagane dokładności badań. Najczęściej wykonywane pomiary powietrza w instalacjach wentylacji i klimatyzacji to: – pomiary prędkości przepływu powietrza; – pomiary strumienia objętości powietrza; – krotność wymian powietrza w pomieszczeniach; – pomiary temperatury i wilgotności; – pomiary różnicy ciśnienia; – próby szczelności instalacji; Poniżej postaram się omówić stosowane metody i narzędzia pomiarowe Pomiar prędkości przepływu powietrza Projektowanie instalacji wentylacyjnej prowadzi do wyznaczenia minimalnych przekrojów przewodów, otworów czerpnych, rozstawu i ilości nawiewników, przepustnic kanałowych, mocy wentylatora, itp. Wszystkie te elementy mają za zadanie zapewnić określoną przepisami krotność wymiany powietrza w pomieszczeniu. Projekt to jedno, a jego wykonanie i realna praca systemu to zawsze znak zapytania przy uruchamianiu i regulacji systemu. Jednym z podstawowych pomiarów prowadzonych w tym zakresie to pomiar przepływu powietrza w kanałach i nawiewnikach. Wykonuje się go kilkoma metodami, przy pomocy: – anemometrów skrzydełkowych – termoanemometrów – rurek Prandla – balometrów Anemometr skrzydełkowy (fot. po lewej dwuręczny, po prawej jednoręczny)- jest bardzo popularnym przyrządem pomiarowym wyposażonym w turbinkę o średnicy od kilkunastu do około 100mm i przetwornikiem z ciekłokrystalicznym wyświetlaczem. Wykonywany jest jako jednoręczny ze zintegrowanym wyświetlaczem lub dwuręczny (model na zdjęciu). W modelach jednoręcznych turbinka może być zamocowana na stałe, lub umożliwiać obrót o 180, aby ekran ciekłokrystaliczny był zawsze w zasięgu wzroku operatora. Ułatwia to pomiar w różnych konfiguracjach. Pomiar prędkości przepływu może być chwilowy, jak i uśredniony w przedziale czasowym. W najprostszych miernikach tego typu uzyskamy tylko prędkość przepływu powietrza. W bardziej rozbudowanych dodatkowo jego temperaturę, a a nawet objętość przepływu. W tym ostatnim przypadku anemometr posiada możliwość wprowadzenia danych odnośnie powierzchni przekroju kanału czy otworu nawiewnego i uzyskania danych w l/s, m3/s, itp. Dla ułatwienia pomiaru przepływu i precyzyjnego zebrania danych dostępne są elementy dodatkowe, jak np. dzwony pomiarowe (fot. poniżej. ) Przy użyciu dzwonu pomiarowego anemometrem można z dużą dokładnością zmierzyć przepływ powietrza na niedużych kratkach wentylacyjnych i anemostatach. Przy pomiarach na suficie kolejnym elementem ułatwiającym odczyt może być teleskop. Poniżej na zdjęciu zestaw firmy Wohler FA 410. Zasady wykonywania pomiarów Użycie anemometru nie może być dowolne. Aby pomiar był obiektywny anemometr skrzydełkowy powinien być umieszczony za filtrem, kratką, wymiennikiem w odległości równej co najmniej 1. 5-krotnej średnicy wirnika Termoanemometr Urządzenie powyższe mierzy wielkość przepływu powietrza na zasadzie pomiaru zdolności chłodzącej elementu oporowego umieszczonego w strumieniu powietrza. Zbudowane jest w postaci sondy o małej średnicy rzędu 1-2mm zamocowanej na ochronnej tulei, połączonej elektrycznie z urządzeniem pomiarowym Fot. Termoanemometr (TSI Incorporated) Pomiar odbywa się przez umieszczenie sondy w kanale. Wymaga to wykonania otworu o średnicy rzędu 8-10mm, który po przeprowadzeniu pomiarów i regulacji systemu może być z łatwością zasklepiony. Termoanemometry mają zakres pomiarowy od 0-30m/s i w odróżnieniu do anemometrów wiatraczkowych są bardziej miarodajne w dolnym zakresie pomiarowym. Oprócz prędkości przepływu powietrza mierzą też jego temperaturę. Fot. Po lewej pomiar termoanemometrem Testo425. Rurka Prandla Na rynku znana jest też pod nazwami Rurka Pitota, lub anemometr ciśnieniowy. Pomiar prędkości przepływu powietrza zachodzi tutaj pośrednio, poprzez pomiar ciśnienia dynamicznego w przewodzie, a następnie przetworzeniu tej wartości na wartość prędkości ze wzoru gdzie: w- prędkość przepływu powietrza, ρ – gęstość powietrza Δpd – wartość ciśnienia dynamicznego [Pa] po przekształceniu wzoru uzyskujemy wartość prędkości powietrza Budowa rurki Prandla Rurka Prandla zbudowana jest z dwóch współosiowych rurek. Wewnętrzna mierzy wartość ciśnienia całkowitego panującego w strumieniu przepływu, dlatego posiada otwór skierowany na strumień powietrza. Zewnętrzna posiada otwory pomiarowe na obwodzie, mierzy ciśnienie statyczne. Różnica tych ciśnień, zmierzona przez manometr różnicowy, daje wartość ciśnienia dynamicznego. Rys. Po lewej sposób prowadzenia pomiaru. Po prawej anemometr ciśnieniowy TA400. Pomiar rurką Prandla odbywa sie przez umieszczenie sondy wewnątrz kanału w taki sposób, aby otwór rurki był skierowany na strumień przepływającego powietrza, równolegle do jego strug. Dopuszczalna odchyłka od kierunku równoległego wynosi 10°. Pomiar rurką Prandla możliwia określenie prędkości przepływu jak i objętości przepływu powietrza. W tym drugim przypadku na wyświetlaczu należy wprowadzić wymiary kanału. Balometr Pomiar wydajności małych kratek wentylacyjnych i anemostatów możemy z dużą dokładnością przeprowadzać powyższymi metodami. W przypadku użycia tylko anemometru wiatraczkowego bez dzwonu można zwiększać dokładność pomiaru wykonując go w kilku miejscach kratki i uśredniając prędkość przepływu. Przy naprawdę dużych nawiewnikach i anemostatach umieszczonych na suficie, a także pomiarach na anemostatach wirowych, korzystniejszym i dokładniejszym urządzeniem jest balometr. Balometry służą do precyzyjnego pomiaru natężenia przepływu powietrza w dużych obiektach biurowych, szpitalach, budynkach przemysłowych, komercyjnych, gdzie dokładny pomiar przepływu w wentylacji jest kluczowy. Balometr pozwala zmierzyć wszystkie istotne parametry układu wentylacyjnego takie jak: prędkość przepływu i natężenie przepływu powietrza, ciśnienie absolutne, temperaturę i wilgotność powietrza. Wyposażony jest standardowo w duży rękaw wykonany zwykle z tkaniny, wewnątrz którego znajduje sie prostownica strumienia. W dolnej części natomiast tzw. kratownica pomiarowa. Fot. Pomiar strumienia powietrza balometrem Testo 420 (fot. Testo) Rozwiązanie takie poprawia dokładność pomiaru, szczególnie w anemostatach wirowych. Wypływ powietrza z takich jednostek jest skierowany ukośnie, co powoduje przepływ turbulentny przez rękaw pomiarowy. Przy zastosowaniu prostownic jeden duży strumień dzielony jest na szereg mniejszych strumieni, których prędkość łatwiej jest zmierzyć czujnikiem zamocowanym na dole rękawa. pl/upload/image/wentpo13. jpg" alt="wentpo13. jpg"/> Przy małych wysokościach pomieszczenia pomiar odbywa się bezpośrednio z ręki. Masa rękawa jest znikomo mała. Dla urządzenia Testo 420 wynosi np. tylko 2, 9kg. W pomieszczeniach wysokich stosowany jest teleskop. zakres pomiarowy balometru wynosi od kilkudziesięciu m3/h do kilku tys. m3/h, z dokładnością i rozdzielczością 1m3. Pomiar szczelności Szczelność kanałów wentylacyjnych gwarantuje poprawność działania wentylacji i wysoką jakość powietrza. Badania szczelności systemów wentylacyjnych przeprowadza się na podstawie norm: PN-EN-12237:2005 – w przypadku kanałów i kształtek okrągłych PN-EN-1507:2007 – dla kanałów prostokątnych Klasyfikacja odbywa się na podstawie 4 klas szczelności wentylacji: Pomiar za pomocą urządzenia LINDAB LT600 Zasada pomiaru polega na podłączeniu do badanego odcinka wentylacji dwuchawy, która pompuje powietrze pod określonym przepisami ciśnieniem. Powietrze to zawracane jest do urządzenia drugim przewodem ciśnieniowym o mniejszej średnicy. Mierzony jest ubytek powietrza pomiędzy oboma strumieniami. jeśli instalacja jest całkowicie szczelna, wynosi on 0m3. Jeśli w kanałach wentylacyjnych wystąpią przecieki, pojawia się różnica obu strumieni mierzona przez urządzenie. Czas trwania pomiaru to zwykle 5min. Dla jego wykonania uszczelnia sie obustronnie badany odcinek np. za pomocą balonów. Fot. Praktyczny pomiar szczelności z wykorzystaniem LINDAB LT600. Pomiary powinno sie prowadzić na najlepiej jeszcze nie izolowanych przewodach wentylacyjnych. Minimalna powierzchnia kanałów badanego odcinka wynosi 10m2. Badanie przy użyciu świecy dymnej Wykrycie ubytku powietrza w przewodach wentylacyjnych urządzeniami ciśnieniowymi pozwala tylko określić jego wielkość, nie pokazuje miejsca wycieku. Przy rozległej instalacji dokładne określenie takich miejsc jest skomplikowane. Zwykle stosujemy do tego celu specjalne świece dymne, np. Smoke Signal Fot. Świece dymne do badania szczelności kanałów wentylacyjnych. Świece do badania wentylacji są źródłem nietoksycznego dymu. Potrafią szybko ocenić miejsca nieszczelności kanałów wentylacyjnych, przewodów spalinowych, kominów, itp. Sposób użycia polega na zapaleniu świecy i umieszczeniu jej w kanale. Czas palenia zależy od rodzaju i wielkości świecy i wynosi od kilkudziesieciu sekund do kilku minut. Firma Bjornax produkuje świece w kilku odmianach. Standardowe świece dymne – do większości zastosowań w branży HVACR, nie wymagających szczególnych właściwości innych świec. Wytwarzają biały, dobrze widoczny w świetle dziennym, dym. Tabela. Charakterystyka wyrobów Bjornax. pl/upload/image/wentpo20. jpg" alt="wentpo20. jpg"/> Fot. Świece dymne kolorowe.
Świece Pure („czystego dymu”) – nie zawierają w składzie chlorku amonu a ich dym – zbudowany z suchych, stałych cząstek – nie pozostawia po użyciu zabrudzeń ani substancji oleistych. Dzięki tym zaletom świece Pure bez obaw mogą być używane w pomieszczeniach „wrażliwych”, jak serwerownie, laboratoria, pomieszczenia czyste itp.
Świece zapachowe – do testowania szczelności bardzo długich systemów wentylacyjnych i rurociągów (gdzie potrzebne byłoby wytworzenie bardzo dużej ilości dymu) oraz wszędzie tam, gdzie wyciek może znajdować się w miejscu trudnym do zobaczenia. W takich przypadkach wygodniej posłużyć się węchem. pl/upload/image/wentpo19. jpg" alt="wentpo19. jpg"/>
Zalecane czasookresy pomiarów eksploatacyjnych
Terminy badań okresowych
Norma PN-HD 60364-6:2008 wymaga, aby częstość okresowego sprawdzania instalacji była ustalana z uwzględnieniem rodzaju instalacji i wyposażenia, jej zastosowania i działania, częstości i jakości konserwacji oraz wpływów zewnętrznych, na które jest narażona.
Aktualnie obowiązującym aktem prawnym wprowadzającym wymóg przeprowadzania badań okresowych w odstępach nie dłuższych niż 5-letnich jest Ustawa “Prawo Budowlane” [Ustawa z dnia 07. 07. 1994 r. Prawo budowlane – tekst jednolity Dz. U. nr 207 z 2006 r. nr 156, poz. 1118 (z poźn. zm. )
Norma PN-HD 60364-6:2008 proponuje krótszy okres badań, a w przypadkach szczególnego zagrożenia nawet terminy coroczne. Należą do nich:
▪ miejsca pracy lub pomieszczenia, gdzie występuje ryzyko porażenia elektrycznego, pożaru lub wybuchu spowodowanego degradacją,
▪ miejsca pracy lub pomieszczenia, gdzie występują instalacje zarówno niskiego, jak i wysokiego napięcia,
▪ obiekty komunalne
▪ tereny budowy
▪ miejsca, w których używany jest sprzęt przenośny
Oprócz wymienionych wyżej aktów prawnych i normatywnych, ciągle i niezmiennie istotnym wymogiem przy określaniu terminów badań okresowych są zasady wiedzy technicznej.
Bazując na zasadach wiedzy technicznej zaleca się podmiotom przyłączanym do sieci elektroenergetycznych opracowanie instrukcji ruchu i eksploatacji. Instrukcje te powinny określać zakres, procedury i czynności związane z ruchem i eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci elektroenergetycznych należących do tych podmiotów.
W omawianych instrukcjach powinny być podane czasokresy badań okresowych dostosowane do warunków środowiskowych panujących w danym obiekcie. Instrukcje te powinny być zatwierdzone przez kierownika zakładu i skierowane do stosowania. Konieczność opracowania tej instrukcji nakłada zapis Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 r. w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetycznego (DzU z dnia 29 maja 2007 r. )
Taka instrukcja zatwierdzona przez kierownika zakładu staje się dokumentem obowiązującym na terenie danego zakładu w zakresie eksploatacji sieci, instalacji i urządzeń elektrycznych.
Racjonalne wymagania dotyczące czasookresów badań eksploatacyjnych urządzeń i instalacji elektrycznych określają “Wytyczne wykonywania badań okresowych” opracowane przez COBR “Elektromontaż” w 1999 r.
Zalecane czasookresy pomiarów eksploatacyjnych instalacji i urządzeń elektrycznych
| Lp. | Rodzaj pomieszczenia | Okres czasu pomiędzy sprawdzeniami | 1 | O wyziewach żrących | Nie rzadziej, niż co 1 rok | Nie rzadziej, niż co 1 rok | 2 | Zagrożone wybuchem | Nie rzadziej, niż co 1 rok | Nie rzadziej, niż co 1 rok | 3 | Otwarta przestrzeń | Nie rzadziej, niż co 5 rok | Nie rzadziej, niż co 1 rok | 4 | Bardzo wilgotne o wilg. Ok. 100%i przejściowo wilgotne (75 do 100%) | Nie rzadziej, niż co 5 rok | Nie rzadziej, niż co 1 rok | 5 | Gorące (o temperaturze powietrza ponad 35 C) | Nie rzadziej, niż co 5 rok | Nie rzadziej, niż co 1 rok | 6 | Zagrożone pożarem | Nie rzadziej, niż co 1 rok | Nie rzadziej, niż co 5 rok | 7 | Stwarzające zagrożenie dla ludzi (ZL I, ZLII i ZL III) | Nie rzadziej, niż co 1 rok | Nie rzadziej, niż co 5 rok | 8 | Zapylone | Nie rzadziej, niż co 5 rok | Nie rzadziej, niż co 5 rok | 9 | Pozostałe niewymienione w p. 1-8 | Nie rzadziej, niż co 5 rok | Nie rzadziej, niż co 5 rok |
|---|
Lp. 7 – bardzo ważny element z punktu widzenia bezpieczeństwa p. poż. Pracownicy odpowiedzialni za zarządzanie budynkami często nie pamiętają o konieczności wykonywania tych badań nie rzadziej, niż co 1 rok. W razie jakiegokolwiek zdarzenia ( np. pożar obiektu) osoby, które nie dopełniły tego obowiązku narażone są na poważne konsekwencje prawne
ZL I – budynki użyteczności publicznej lub ich części, w których mogą przebywać ludzie w grupach ponad 50 osób,
ZL II – Budynki lub ich części przeznaczone do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się,
ZL III – szkoły, budynki biurowe, domy studenckie, internaty, hotele, ośrodki zdrowia, otwarte przychodnie lekarskie, sanatoria, lokale handlowo-usługowe, w których może przebywać do 50 osób, koszary, pomieszczenia ETO, zakłady karne i inne podobne.
CZASOOKRESY POZOSTAŁYCH POMIARÓW
| Lp. | Rodzaj pomiarów | Okres czasu pomiędzy sprawdzeniami | 1 | Pomiary rezystancji uziomów i badania instalacji odgromowej w obiektach zagrożonych wybuchem (np. stacje benzynowe) | Nie rzadziej, niż co 1 rok | 2 | Pomiary rezystancji uziomów i badania instalacji odgromowej w obiektach niewymienionych w p. 1 | Nie rzadziej, niż co 5 lat | 3 | Pomiary natężenia oświetlenia | Nie rzadziej, niż co 5 lat. Zalecane, co 2 lata. | 4 | Badanie i pomiary oświetlenia awaryjnego | Nie rzadziej, niż co 1 rok |
|---|
| Kategoria użytkowania | Przeglądy kontrolne | Przeglądy kontrolne wykonywać, co: | 0 | dorywczo, co kilka dni | 12 miesięcy | I | dorywczo, kilkakrotnie w ciągu jednej zmiany | 6 miesięcy | II | często w ciągu jednej zmiany | 4 miesiące | III | często w ciągu kilkunastu kolejnych godzin lub zainstalowane na stałe, np. na linii produkcyjnej, montażowej | 2 miesiące |
|---|
